برای شازده کوچولوم

  سال نو برای من از زمان لمس دست هایت آغاز شد.از زمانی که هرلحظه در شوک حضورت میان خواب و بیداری در تجربه ای نو پرسه میزدم.یک رویای دلپذیر و خواستی در آن روز بارانی...از آن به بعد همه چیز تازه شد از آن لحظه معنی حال جدید را فهمیدم.میدانم این حال برای هرکس یک روز اتفاق میفتاد و بعد هرروزش بهاریش میشود.زندگی من هم از آن ساعت ظهر فروردین باعطر شکوفه های حضورت جاودانه شد...بعدازاین ماجرا خیالم راحت است باشم یا نباشم کسی با قسمتی از سلول های قلب من تا ابد دنیا را می شناسد و این قصه همیشگی است.وحالا تو مطمئن باش روح من همیشه حول و هوش حوالی ت پرواز میکند. تو که پاره ای از قلبمی و جدا از وجودم درمقابل چشمانم قد میکشی ...